ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกดวงนะคะ เอารูปมาฝาก
.
ทริปนี้กะวิ่งฟรุ้งฟริ้ง เพราะรู้ตัวว่าเจ็บ เอ็นเกือบขาดตอนขาแพลง แต่จะให้DNSทำไม่ลงค่ะ (DNS=Did not start)
.
หมอให้เวลาว่า อีก 21วัน นับจากวันที่แพลงให้เริ่มออกกำลังกายเบาๆที่ใช้ขาได้
.
วันนี้นับเป็นวันที่ครบ 21วันพอดี…ก็เลยมาวิ่งมาราธอนเบาๆ 55
.
แวะถ่ายรูปมาตลอดทาง สนุกสนานอยู่คนเดียว (เพราะคนอื่นเค้าแซงไปหมดแล้ว)
.
สนุกนะคะ วิ่งโตเกียว ทุกอย่างเป็นระเบียบ ต่อแถวยาวๆ บรรยากาศดี มีการแสดงตลอดเส้นทางนะคะ แต่สะพานเยอะไปนิดตอนท้าย คนถอดใจเยอะไปหน่อย เดินกันเยอะมาก (เก็บได้หลายศพ เข้าใจว่าออกตัวแรงกันเกินไป) เลยวิ่งแซงยาก เพราะพี่เดินกันเป็นแผง
.
ที่นี่วิ่งแซงแบบกระแทกชนนะคะ ไม่ค่อนคุ้นกับแบบนี้ในยุโรป งงนิดๆ กลัวหน่อยๆว่า ถ้ามีใครมากระแทกส้นเท้าเรานี่ เราจบเดี๋ยวนั้นเลยนะคะ
.
จะว่าโง่ก็โง่ บ้าก็บ้า แต่รู้เลยว่าเท้าตรงที่ซ้นค่อยๆบวมขึ้นตั้งแต่โลที่ 15-16 แต่ก็กัดฟันวิ่งด้วยปลายเท้ามาตลอดทาง คิดแค่ว่า ร่างกายเราให้แค่ไหน ขีดเส้นใต้กิโลที่เท่าไหร่ ก็จะหยุดที่กิโลนั้น เอาแค่นั้น ร่างกายคนเรานี่เยี่ยมยอดมากเนอะ
วิ่งตลอดนะคะ ข้างนึงวิ่งด้วยปลายเท้า ใช้เท้าอีกข้างประคองมาตลอด จนอีกข้างเริ่มเจ็บไปด้วย เมื่อประมาณกิโลที่ 25
.
คนดูที่นี่น่ารักและฉลาดมาก มีสเปรย์ฉีดขายื่นให้ตลอดทาง เข้าไปขอบริการ 2 ครั้งด้วยกัน ก็เลยประทังไปได้
.
เป็นการเส้นชัยที่ซาบซึ้งที่สุด น้ำตาคลอนิดๆ ซาบซึ้งกับความบ้าของตัวเอง ที่วิ่งเป็นกระต่ายขาเดียวมาตลอดทาง เวลาไม่ดีเท่าเบอร์ลิน และช้าที่สุดเท่าที่เคยวิ่งมา แต่เป็น 5 ชั่วโมงที่ภูมิใจที่สุด บ้าที่สุด และซาบซึ้งที่สุดด้วย
.
ถ่ายรูปใน hall หลังวิ่งมาด้วยค่ะ มีตั้งแต่นวด ยันฝังเข็ม มีบริการทำประกาศนียบัตรการวิ่งด้วย นะคะ
.
ขอบคุณจริงๆกับกำลังใจนะคะ เอารูปมาฝากค่ะ
.
Goodnight all. xxx